Friday 29 July 2011

Dominee … hou op om die gemeente te bederf

Bederf – onbruikbaar of slegter maak of word; verrot (vleis); verwen (kind)
(Beknopte verklarende Woordeboek. Kritzinger, Eksteen.)

Ons lewe in ‘n tyd waarin daar “tong in die kies” (maar tog met groot erns) verwys word na bedorwe kinders en hulle gehoorsame ouers. Die rede daarvoor is die feit dat baie ouers uit hulle pad gaan en hulleself te kort doen om te voorsien in al die dinge wat hulle kinders van hulle vereis. Die Engelse woord vir bederf is “spoil” en kan direk in verband gebring word met die Afrikaanse woord “verrot / vrot”. Hierdie woord dra baie beslis nie ‘n goeie of positiewe betekenis nie. Terwyl ouers uit hulle pad gaan om hulle kinders te bederf, is hulle eintlik besig om hulle “onbruikbaar” te maak en “slegter” aan die ander kant te laat uitkom. Ouers moet in vandag se lewe baie ernstig besin oor die wyse waarop hulle betrokkenheid by hulle kinders hulle of toerus - of onbruikbaar maak vir die lewe.
Dit het my ook laat dink aan die kerklike bediening. Is dit nie ook wat baie dominees in hulle bediening in die gemeente doen nie? ‘n Lidmaat-behoefte-gedrewe bediening waarin die predikant uitsluitlik gefokus is op dit wat die lidmaat vra, versoek en verwag,  het ook die uiteindelike gevolg dat die hele gemeente op die ou einde slegter daaraan toe is omdat die lidmaat nie tot bruikbaarheid toegerus word nie, maar tot persoonlike behoeftebevrediging bederf word. ‘n Instandhoudingsbediening, wat die kenmerk van die meeste gemeentes se bediening geword het, probeer om die status quo te bewaar, maar het die uiteindelike gevolg dat daar eerder agteruitgang en verderwing is. Ons kerklike lewe is op die oomblik in ‘n krisis as gevolg daarvan.
God se Woord is duidelik: Efesiërs 4: 12 praat van ‘n Toerusting-bediening in die kerk van Jesus Christus. Toerusting beteken: bruikbaar-maak / in werking stel (Sien Efesiërs 4: 16). Die herder-kudde model van bediening is belangrik, maar dit moet die liggaamsmodel van funksionering in werking stel, anders is daar verderwing.  
Ouers moet nie (net) dinge vir hulle kinders doen nie, maar hulle leer om self ook dinge te doen. Kerklike bediening is nie die dominee wat (alles en almal) bedien nie, maar die dominee wat saam met die ander ouderlinge die lidmate toerus om self te bedien / diensbaar te wees / in werking gestel te word / bruikbaar te wees in die koninkryk. Die kerklike (gemeentelike) bediening moet gemeet word in die funksionering van die amp van die gelowige.
Die vraag is HOE? Dit vra ‘n “kopskuif” – en ‘n nuwe benadering, wat baie beslis negatief beleef sal word. Dink maar hoe kinders reageer as ouers nie na hulle “pype wil dans nie”. Maar – dit gaan in die heel eerste plek nie oor wat kinders van hulle ouers of die gemeente van die dominee verwag nie, maar oor God se opdrag. Om te bedien is nie om te bederf nie.         

1 comment:

  1. Ons moet gemeente wees weer terug gee vir die gemeente! Miskien sukkel ons omdat ons juis alles WIL doen, onmisbaar wil wees. So word ons soos die kiosk winkeltjies by fulstasies: daar word vir alles voorsiening gemaak maar niks is regtig uitstaande nie. Bepaal jou by jou gawe en roeping!

    ReplyDelete